Friday, March 22, 2013

อ่าน แผนร้ายพ่ายรัก วันที่ 22 มีนาคม 2556

“เหตุผลอะไรของเธอ”

“เหตุผลที่ฉันมาฝึกงานที่ฟาร์มหมู...เพราะฉันถูกไล่ออกจากสายการบินของแม่คุณ”

“แล้วไง”

“ฉันตกงาน ลุงธรรมศักดิ์มาเห็นฉันนั่งร้องไห้ เลยเข้ามาปลอบ”

“แล้วไง”

“คุยไปคุยมา สืบสาวราวเรื่อง ทำให้รู้ว่าเราเป็นญาติห่าง ๆ กัน”

“แล้วไง”

“ความเป็นญาติทำให้ต้องยื่นมือมาช่วยเหลือ”

“ทำไมต้องเป็นฟาร์มหมู มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับชีวิตของเธอเลย ทำไมไม่ไปหางานอื่น”

“ฉันถูกแม่คุณแทงบัญชีดำจนไม่มีใครรับเข้าทำงาน และฉันก็เพิ่งนึกขึ้นได้...ว่า...” เขมมิกนึกหาเหตุผล

“ว่าอะไร!!”

“เพราะลุงฉันรักฉันต้องการช่วยเหลือฉัน และฉันเองก็มีคนที่ฉันรัก เค้าเป็นคู่หมั้นของฉัน...และเค้าก็เป็นเจ้าของฟาร์มหมูที่เดนมาร์ก อนาคตฉันต้องไปช่วยงานของเค้า ฉันควรจะต้องเตรียมตัวให้พร้อม เห็นมั้ยว่าทุกอย่างมีเหตุผล ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!”

“คู่หมั้นเหรอ?”
 
“ใช่! คู่หมั้น”

“ไหนแหวนหมั้น” พิแสงมองนิ้วมือที่เขมมิก

“แหวนหมั้นของเรา ไม่มีใครมองเห็นหรอก นอกจากหัวใจของเราสองคน”

“หมั้นกันตอนไหน”

“อาทิตย์ที่แล้ว สด ๆ ร้อน ๆ ข้าวใหม่ปลามัน”

“ชื่ออะไร คู่หมั้นเธอ!” พิแสงถาม

“ลุทซ์!!” เขมมิกนึกได้ ก็ตอบไปอย่างรำคาญ

บังเอิญว่าลุทซ์ที่เขมมิกพูดถึงเพิ่งเดินทางมาถึงสนามบินหาดใหญ่ และได้เจอกับเนตรนิภาที่บินตามมาเพื่อทวงคืนกระโปรง ลุทซ์เป็นลูกชายเจ้าของบ้านที่เขมมิกพักอยู่ที่ฮัมบูร์ก ทั้งสองรักกันแบบพี่น้อง ลุทซ์อยากรู้เขมมิกเป็นอย่างไรบ้าง เนตรนิภาจึงเล่าเรื่องเขมมิกให้ฟังจนหมดเปลือก

กนธีมากับลูกค้าเห็นเนตรนิภากำลังนั่งคุยกับฝรั่งหนุ่มหล่อ นึกสงสัยบอกลูกค้าไปรอที่เคาน์เตอร์เช็กอิน ส่วนเขาก็รีบมาสอดแนมด้วยความอยากรู้

“ถ้าเขมได้เจอเธอก่อนหน้านี้คงจะดี” เนตรนิภาบอก

“ตั้งแต่เขมลาออกจากมหาวิทยาลัยที่สวิสแล้วกลับบ้าน เขมก็ไม่ติดต่อไปอีก แฟมิลี่เราคิดถึงเขมมาก เขมน่ารัก เราทุกคนรักเขมเหมือนเป็นน้องสาวคนหนึ่ง”

กนธีพยายามจะเงี่ยหูฟัง แต่ได้ยินไม่ถนัด เห็นเนตรนิภากับลุทซ์ท่าทางสนิทสนมกันมาก ก็พาลหมั่นไส้ จึงเข้าไปหาเรื่อง จนถูก รปภ.ไล่ออกมา

เขมมิกถือส้นสูงเดินตามพิแสงตามทางที่ขรุขระอย่างลำบากยากเย็นจนเหนื่อยอ่อน หมดแรง จึงทิ้งรองเท้า พิแสงหันมายิ้มเยาะดูถูก เขมมิกเห็นสายตาของพิแสงแล้วยิ่งเจ็บใจ เธอคิดแผน นั่งแปะลงกับพื้นแล้วร้องไห้โฮ ๆ พิแสงถามว่าเป็นอะไร

“เป็นคนดีแล้วมันไม่มีใครเชื่อ มีแต่คนซ้ำเติม ดูถูก ไม่ให้โอกาส เลว ชั่ว ไม่ใช่คน!”

“ว่าใคร” พิแสงถาม

“ว่าหมูมั้ง”

“อย่ามาว่าหมูฉัน หมูฉันมันยังมีประโยชน์กับโลกมนุษยชาติมากกว่าผู้หญิงอย่างเธอ”

“โฮ!!!! น้อยเนื้อต่ำใจเหลือเกิน ลุทซ์ขา...เขมคงเป็นได้แค่ภรรยาที่ใช้เงินสามีไปวัน ๆ ทำประโยชน์อะไรไม่ได้ คิดกลับตัวกลับใจเขาก็ไม่ให้โอกาส เขมอยากตาย ฮือ!!”

0 comments:

Post a Comment

Followers